रमेशचन्द्र घिमिरे |
बेर्नाको बिन्ती ः बालकविता
पर्ख,
पर्ख, पर्ख
पर्ख एकै छिन
विचार नपु¥याई
हिँड्छौ तिमी किन ?
दायाँबायाँ हेर
अनि बल्ल हिँड
जमिनतिर हेर
के हो भन्ने चिन
तिम्रो जस्तै छ नि
मेरो पनि छाती
छातीमाथि टेक्ने
हुन्छ अरे घाती
बीउ बेर्ना हुन्छु
बेर्ना बोट हुन्छु
किचिमिची पारे
म बिचरो रुन्छु
सपना छ मेरो
ठूलो हुने मन छ
भो(भो नकुल्चिऊ
यही मनले भन्छ
बढेपछि भोलि
घाँस-दाउरा दिन्छु
अक्सिजनसँग
हावा साटी लिन्छु
कुरिराख मेरो
रूख हुने दिन
तिम्रो पनि आउँछ
सुख हुने दिन ।
No comments:
Post a Comment