ढिकी जाँतोको बेदना (बालकविता)

ढिकी जाँतोको बेदना  

रमेशचन्द्र घिमिरे

ढिकी : जाँतो बैनी तिमीलाई के छ कस्तो छ ?
           घ्वाइँ-घ्वाइँ घुम्न अचेल छोडेजस्तो छ
जाँतो : ढिकी दिदी हजुरलाई के छ कस्तो छ ?
        भक्य्राइँ ट्याइँ गर्न अचेल छोडेजस्तो छ

ढिकी : अचेल हेर गाउँमा मिसिन आ’को छ
         मलाई वास्ता गर्दैनन् दुःख ला’को छ
जाँतो : गहुँ मकै पिन्न मान्छे अन्तै गा’का छन्
         जैलेदेखि हाम्रो गाउँमा घट्ट ल्या’का छन्

ढिकी : मुसल पनि उखेले थोते बनाए
        मलाई यिनले रुवाए आफू रमाए
जाँतो : म’नि थोते भा’की छु हातो उक्काए
        डोको राखी ममाथि मैलाई लुकाए

ढिकी : लिपपोत पनि गरेनन् हिलो बनाए
          भकारोमा भैंसी बाध्ने किलो बनाए               
जाँतो : काम लागुन्जेल थिएँ म फूलको थुङ्गोझैँ
          अहिलेचाहिँ ठेलाे हान्ने भा´छु ढुङ्गोझैँ

ढिकी : मुढोजस्तै पल्टेर सुत्छु लेउमा
        रोई–रोई बसिछु आँगन छेउमा
जाँतो : स्याहार सुसार नपा’र एक्ल‍‍‍ी हुँदैछु
         कुना कुर्दै पिँढीको म’नि रुँदैछु ।
                       -भोर्लेटार, लमजुङ (२०७५/०५/१५)