ठुलो एकादशी : लघुकथा

 लघुकथाः ठुलो एकादशी

   - रमेशचन्द्र घिमिरे 

'आज त ठुलो एकादशी, बिहान उठेर नुहाइ धुवाइ गर्नुपर्छ छोरा, उठ् ।' बाले यति भनेपछि 'हस्' भन्दै सिरक फालेर ऊ उठ्यो र नुहाइ धुवाइ गर्न थाल्यो ।

'आज त ठुलो एकादशी, लिङ्गो गाड्नुपर्छ । जा, गएर लिङ्गो लिएर आइज ।' आमाको वचन पूरा गर्न ऊ बाँसघारीतिर गयो र एउटा ठिक्कको बाँसको लिङ्गो काटेर छिमलछामल र खुर्कीखार्की गरी आँगनमा राख्यो ।

'आज त ठुलो एकादशी, फूलको लट्ठा तार्छन् । हामीलाई पनि लैजानु है दाइ, मादी दोभानमा ...' भाइबहिनीको कुरा काट्न नसकेर फूल तार्ने ठाउँमा भाइबहिनीलाई पनि सँगै लिएर गयो । ठुलो एकादशीको दिनमा खाना खाने त कुरै थिएन । बरु फलाहारेले फलफूल, दही, केरा र सातुको व्यवस्था गरेका रहेछन् । त्यही खाएर फूलको लट्ठो तारेपछि ऊ पनि भाइबहिनीलाई लिएर फर्कियो ।

'आज त ठुलो एकादशी, तिहारको निख्य्रौलो ! पञ्च भलाद्‍मीको गोलमेच बैठकमा जुट्ने होला नि ?' साथीहरूको आग्रह स्वीकार गर्दै साथीहरूले होटेल बुक गरे ठाउँमा ऊ पनि खुसुक्क छिर्‍यो र आसन जमायो ।

'यतिन्जेलसम्म त तिथि पनि कट्यो होला नि ? ...' तास फेट्दा फेट्दै ऊ थप कुरा गर्न खोज्दै थियो । होटेल साहुले कुरा बुझ्यो र भनिहाल्यो -'भुटुवा र ग्रेभी के ल्याइदिम् अनि ड्रिङ्क्स आइटममा लोकल कि अरू ?'

----------------------------------------------------------------

२०८०/०७/२०
भोर्लेटार, लमजुङ

तस्बिर स्रोतः Google