लोहोराको कथा (बालकविता)

                              - रमेशचन्द्र घिमिरे

वनको बाटो गुडुल्क्याउँदै पहिराले ल्यायो
पहिराले ल्याएपछि खोलैखोला आयो

सुस्त सुस्त पाइला चाल्दै कहिले छिटो कुद्दै
पानी चालमा सँगै-सँगै बिस्तार बिस्तार गुड्दै
घोटिएर, घिस्रिएर पल्टाबाजी खायो
पल्टाबाजी खाएपछि खोलाछेउ आयो

लाम्चो-लाम्चो गोलो ढुङ्गोदेखी बगरमा
कर्मी दाइ आउँदा-आउँदै पर्‍यो नजरमा
त्यही ढुङ्गा लोहोरो बन्यो जब छिनो लायो
छिनो लाइसकेपछि अनि गाउँमा आयो

बाले मन पराउनुभो जब देख्नुभयो
सिलौटालाई साथी बन्न सुहाउने छ यो
कर्मी दाइले बेचेपछि बाको साथ पायो
बाको साथ पाएपछि हाम्रो घरमा आयो

सिलौटालाई थाहा भयो भन्यो,`आऊ साथी
बास बस्न पाउँछौ तिमी मेरै छातीमाथि´
यै खुसीमा लोहोराले मिठो गीत गायो
मिठो गीत गाएपछि दैलाभित्र आयो

लोहोराले सिलौटाको साथ पायो जब
अदुवा र लसुन पिन्न सजिलो भो अब
लोहोराको मनमा बल्ल खुसियाली छायो
खुसियाली छाएपछि भान्छाघरमा आयो ।
-----
२०७९/०९/२३
भोर्लेटार, लमजुङ